Keuzes, keuzes en hand op de knip.

Ik vind het moeilijk om te leven met de-hand-op-de-knip. Ik heb zo'n zin om lekker veel geld te verbrassen. Gewoon, de stad in te gaan en spulletjes te kopen zonder op de prijs te letten, zoals voorheen. En gewoon bij La Place te lunchen i.p.v dat flesje water in mijn tas met een krentenbol. Elke keer weer dat rekenmachientje in mijn hoofd.....En elke keer weer tegen jezelf zeggen: "nee, dit kan niet, anders kom ik in het rood" Ik schuif heel veel aankopen door naar volgende maand. Dus nu heb ik een hele waslijst met doorgeschoven dingetjes. Die ik gewoon niet kan kopen. En die ik heel graag wil kopen. En die lijst wordt steeds langer. Mijn kledingbudget van 50 euro p/m is ook beperkt. Daarmee red ik het wel. Dat geld zet ik iedere maand apart onder reserveringsuitgaven en soms koop ik maanden weinig tot niks. Maar verder? Poeh, ik vind het lastig hoor. Er komen twee feesten aan. Een vrijgezellenfeest en een ander feest met toegangsprijs. Tja, ik zou er Nee tegen kunnen zeggen...het word te duur voor me. Maar hoe verdrietig zit ik dan thuis beide zaterdagavonden...als only the lonely. Ik ga al zelden uit. En die leuke vent komt natuurlijk niet bij me aanbellen, ik zal er toch op uit moeten en me onder de mensen begeven. En ik doe ook niets liever. Alleen die stomme financiën. Dat internetdaten bevalt me ook niet geweldig, ik zal daar later nog eens een blogje over schrijven.
Die stomme keuzes altijd die ik moet maken vanwege de bijstand. Ik wil ook zo graag naar de zonnestudio voor een kuurtje.  Maar 10 keer kost 60 euro.... Mijn uitlaat van de auto is lek en het geluid word steeds erger...weer een paar tientjes lichter. Die tandartsrekening ligt er ook nog steeds.. En zo kan ik nog wel een paar dingetjes opnoemen. Elke keer kiezen welke uitgaven ik kan doen of moet laten liggen voor de volgende maand. Ik moet hoognodig naar de kapper, dit keer dan alleen knippen en maar een keer geen kleurtje erin. Mijn eigen melkboerenhondenhaar is ook prima om eens drie maanden mee door te lopen. Het moet dan maar. Anders kom ik steeds geld tekort.
Mijn spaarrekening is er, maar het voelt niet goed om daar van te plukken. Dat geld is voor andere zaken. Ik wil in de toekomst bijvoorbeeld weg uit dit gehorige huis.
 En een verhuizing kost veel geld.
Ik heb soms zo'n respect voor mensen die jaren zuinig leven en dat een gewoonte is en het volhouden! Ik leef ook zuinig, maar of ik dit vol ga houden? Het is voor mij nog steeds geen gewoonte. Ik wil léven. En niet altijd met de hand op de knip. Ik ben er trots op dat ik het wel kan, maar echt blij word ik er niet van. Vandaag in elk geval niet.