zondag 16 februari 2014

Weekend

Het is weekend. En eigenlijk is dat altijd wel leuk. Ik heb altijd wel iets leuks te doen. Bij iemand op bezoek of er komt bezoek, beetje winkelen (weinig kopen, maar ik vind het heerlijk om rond te dwalen ergens in de stad) Snuffelen bij boekenwinkels als de Slegte bijvoorbeeld en de Action is ook zo'n favoriete winkel waar ik zo een half uurtje kan doorbrengen en koopjes kan scoren.
Ik heb vrijdag nog zo'n treinkaartje van Kruidvat gekocht zodat ik met de trein naar een van de grote steden kan om daar te shoppen of iets anders kan bezoeken. Zo ben ik nog nooit in het Rijksmuseum geweest.En het openluchtmuseum staat ook hoog op mijn lijstje.  Maar dit weekend heb ik een saai weekend. Niks te doen, alleen wat huishoudelijke klusjes, verder relaxen, bankhangen, lezen.
Het waaide gisteren zo hard dat ik er toen ook niet op uit ben gegaan en naar de Olympische Spelen heb gekregen. De 1500 meter schaatsen, met een prachtige Poolse winnaar Brodka. Een sporter die óók keihard traint en het met veel minder faciliteiten en salris moet doen dan de Nederlandse sporters. Wat een topprestatie van die man en eerlijk gewonnen! In tegenstelling tot velen op televisie heb ik me geërgerd aan de Nederlander Verweij die zilver pakte en daar niet blij mee was. Ik vind dat niet te begrijpen. Ga je dan heel hard schamen! Hoe geweldig moet het zijn om een Olympische Zilveren medaille te winnen? Lekker voorbeeld ben je dan, bijvoorbeeld voor kinderen die voor de tv zitten, om niet blij te zijn met een medaille? De media lijken het allemaal maar te begrijpen dat er nog geen lachje af kan...en ik zit me daar boos over te maken. In mijn beleving ben je geen goud waard als je niet tevreden kunt zijn met zilver.  Er was een Nederlandse schaatster (Boer) die twee keer brons won en wát een vreugde bij die meid, bij beide medailles. Ik werd er zelf ook helemaal blij van! Zo hoort het toch?
Vanmiddag komt er een mooie film op Belgie1 die ik ga kijken, Citizen Kane. Nou ja, het lijkt me leuk. Ben benieuwd!



9 opmerkingen:

  1. Hai, ben het helemaal met je eens en heb me daar ook over verbaasd. Tuurlijk is het een teleurstelling als je niet krijgt wat je graag wil. En toch (denk ik) is het beter is om je te realiseren wáár je je op dat moment bevind (O.S.) en dat je een prachtige zilveren medaille hebt gewonnen. Ik vind het jammer (en dat is mijn menig) dat het nu net lijkt alsof Koen het die ander niet gunt. En 'naaste liefde' kunnen ervaren (of mededogen) is misschien nog wel een belangrijkere ervaring dan Goud winnen. Veel plezier straks met Wüst. Groetjes, Astrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik begrijp het eigenlijk wel die enorme teleurstelling als je op deze manier het goud mist. Als hij met tienden had verloren zou het anders zijn geweest maar gelijk en dan zo'n klein verschil lijkt me heel moeilijk te verkroppen. Zal niets met niet gunnen te maken hebben, alleen het gevoel ook de beste te zijn maar toch tweede prijs.
    Voor Koen zou je ook naaste liefde of mededogen kunnen voelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. helaas geen Citizin Cane maar een indianen film,.
    ben het verder helemaal met je eens maar kan ook zijn teleurstelling begrijpen.
    gegroet, Nel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb me daar de laatste dagen ook wat aan geërgerd. Ik begrijp dat iedereen voor het goud komt, maar het lijkt soms wel alsof de Nederlandse ploeg al verwacht dat er gewonnen wordt en dan is zilver een grote teleurstelling. De reacties van Boer vond ik dan ook prachtig om te zien ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hier zijn het juist de kinderen die het heel goed begrijpen van Koen. Onze kinderen zijn fanatieke sporters en met name de oudste kon het heel goed begrijpen. Hij weet wat het is om op een paar honderdste een gouden medaille te missen op een nationaal kampioenschap en is daar een paar dagen goed boos om geweest en kon echt niet blij zijn me zilver. Hij had zo hard getraind voor deze wedstrijd en dan net de winst niet pakken is zuur. Hij zei dus ik was al boos op een gewoon kampioenschap maar dit zijn de Spelen wat kan ik me voorstellen dat hij nog bozer is dan ik was.
    ik snapte mijn zoon toen ook niet echt en dacht ben blij met zilver maar ik ben geen sporter. Je moet op dit niveau wel voor het hoogst mogelijke willen gaan anders heb je er niets te zoeken. Voor sommige is dat brons en die zijn dan super blij. Voor iemand die op 3 duizendste goud mist was dat een teken dat hij wel goed genoeg was voor goud maar nu net niet en dat is ontzettend hard en dan kun je gewoon op dat moment niet blij zijn.
    Voor mensen die niet zo fanatiek zijn is het gewoon moeilijk voor te stellen om niet blij te zijn met zilver maar voor mede sporters is het een heel normaal iets. Alle uren training, het afzeggen van feestjes , sociale contacten op een laag pitje alleen maar met 1 doel die gouden plak en die heb je nu niet, ik snap het langzaam ondertussen wel en ik voel dus ook echt met hem mee. De blijdschap komt nog wel over een paar dagen maar die 3 duizendste blijft hem lang bij.
    Eva

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Eva, misschien is het inderdaad zo dat het stukje topsportmentaliteit bij mij (en anderen) ontbreekt en ik het daarom niet zo goed begrijp.

      Verwijderen
  6. Ben het helemaal met je eens! Dat heet NIET TEGEN JE VERLIES KUNNEN! Brodka heeft het geweldig gedaan! Leuk dat je dit hebt geblogd!
    Groetjes Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Was hij niet blij met zilver? Dat heb ik niet gezien, en klinkt wel een beetje verwend!

    BeantwoordenVerwijderen