zondag 1 december 2013

Een huis vol!

De afgelopen week was het weer op de buis, en de komende drie weken ook weer en bovendien alweer voor het derde seizoen! Ook voorgaande jaren keek ik trouw elke dag om half 8 naar "Een huis vol." Twee gezinnen bestaande uit 12! en 13! kinderen worden door de NCRV een jaar lang gevolgd. En in de weken voor kerst kun je ze elke dag een halfuurtje volgen. Het gezin Baumgard, bestaande uit moeder Samantha (42) vader Eugene (48), Tyrona (22), Yokisha (20), Levrone (18), Shauntell (17), Laicerey (15), Roemillo (13), Shaylarean (12), Shayaniqua (10), Tyrese (8), Nashawn (6), J’Leeta (5) Shevernity (3) en Shayquan (1)....hmmm klinkt als shake-one (hihi)
Ik wilde jullie die originele exotische namen niet onthouden.
En het gezin Deijs, bestaande uit moeder Ingridt (50), vader Marcel (49), Peter (28) Stefan (26), Melissa (24), Danny (23), Remon (21), Samantha (19), Wesley (16), Kimberley (15), Chantal (13), Jeffrey (11), Naomi (8) en Jordy (3) De jongste heeft het down-syndroom.
Je zou denken dat er een bepaalde geloofsovertuiging aan ten grondslag ligt om zoveel kinderen te krijgen, maar dat is bij beide gezinnen helemaal niet het geval.
Het gezin Deijs is pas verhuisd van een flat in Amsterdam-Noord naar een eengezinswoning met tuin in Purmerend en de muzikale familie Baumgard gaat voor het eerst met z'n allen op vakantie naar Suriname, waar vader Eugene geboren is.
Ik vind het elke dag prachtig om het leven van zulke grote en hectische gezinnen te volgen. Langzamerhand ga je alle kinderen herkennen! Met respect kijk ik hoe ze het allemaal lijken te bolwerken, die ouders. Hoe doen ze dat financieel? Moeders werken beide niet (wat me ook niet te doen lijkt met zoveel kids) En de vaders hebben modale inkomens. Toch zag ik deze week iets wat ik best schrijnend en armoedig vond. Vader Marcel was in het zwembad met z'n zoon van 11 die nog met zwembandjes van de glijbaan ging... Geld voor zwemlessen was er niet, dus niemand van de Deijsjes heeft een zwemdiploma... En vorig seizoen bij de Baumgards kon niet iedereen mee op schoolreisje. Ze gingen om en om, want er was geen geld om ieder jaar alle kinderen mee te laten gaan op schoolreisje...
Dat ging me best aan het hart om eerlijk te zijn. Ik vind dat die kinderen dan toch wel te kort lijken te komen. Ook al zien ze er goed verzorgd uit (ook genoeg individuele aandacht?) en lijken ze allemaal gelukkig (ze weten niet beter natuurlijk) en ziet het er op het oog heel gezellig uit zo'n groot gezin!

Een leuke kijk-tip voor de donkere dagen voor kerstmis, zie ook: Een huis vol

15 opmerkingen:

  1. Ik kom uit een gezin van 10 kinderen en idd vaak is het heel gezellig en leuk maar ik heb altijd de kinderen uit een kleiner gezin benijd!
    Altijd met 3 of meer op een kamer vond ik verschrikkelijk! Janne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik heb ook altijd een kamer moeten delen met 2 zusjes. En nu........ nog steeds met mijn man, daar wordt je niet slechter van een kamer delen.

      Verwijderen
    2. wij waren maar met z`n tweeën en ook wij moesten een kamer delen van 3 bij 2,5 dus een opklapbed. gezina

      Verwijderen
    3. Ik persoonlijk heb het gebrek aan ruimte voor mezelf als erg naar ervaren. Janne

      Verwijderen
    4. Ik ook Janne, het enige negatieve van drie meiden op één kamer vond ik altijd de privacy. Nergens was er een hoekje in huis waar je je terug kon trekken en ik heb altijd gezegd dat ik, als ik ooit kinderen zou krijgen, zou zorgen dat ze een plekje voor zichzelf hadden.

      Verwijderen
  2. Ik volg het ook en geniet met volle teugen. Natuurlijk viel het mij ook op, de zwembandjes bij de 11 jarige zoon en het feit dat de kinderen geen zwemdiploma's hadden. Maar jee, als dát het ergste is in een kinderleven! Ik vind nl dat in beide gezinnen (ieder op hun eigen wijze) goede begeleiding is voor de kids, goede uitleg over het hoe en waarom. Ik krijg niet het idee dat deze kinderen echt iets missen. Voor zowel grote als kleine gezinnen is wat te zeggen en uit ieder soort gezin zal je verhalen kunnen halen die minder positief zijn. Maar met de goede basis die er naar mijn idee is in deze gezinnen (veel liefde en aandacht voor elkaar) kan je ver komen in het leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Er zou iets meer aandacht mogen komen voor de financiele aspecten vindt ik. Pubergedrag zie je ook niet, de leuke dingen spelen de hoofdrol en zo is het leven niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kom uit een gezin van 8 en mijn man uit een gezin van 16. Een vriendinnetje vroeger uit een gezin van 2, en daar waren vaak ruzie en problemen. Mijn ervaring is hoe groter het gezin, hoe rustiger alles verloopt. Het klinkt raar maar pubergedrag heb ik bij ons thuis ook nooit gezien.
    O ja, ik moest mijn kamer delen met 3 zussen, we hadden alle vier een hoek van de zolderkamer en ik heb er niets aan over gehouden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik kijk het programma ook regelmatig. Ik vind bij de Baumgards iedereen er altijd zo leuk gekleed uit zien en het huis leuk ingericht etc. Dat doen ze netjes op een klein budget. Het zijn ook leuke en sociale kinderen in beide gezinnen lijkt het. Vind het knap dat het geen totale chaos wordt. Als wij met twee kinderen weg moeten, is het soms al stress en gedoe ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben enigst kind en het lijkt me heerlijk om zoveel broer en zussen te hebben. Natuurlijk snap ik dat privacy ook belangrijk is, maar de gezelligheid en steun die je van elkaar hebt, lijkt me erg fijn.

    Ik kijk met veel plezier naar dit programma en geniet dat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden. Zo nu dat Peter die gaat trouwen zijn broers en zussen betrekt bij het komende huwelijk. Heerlijk toch. En dat je niet alles ziet, ruzies, pubers, narigheid snap ik best wel, je kan in een klein half uurtje ook niet alles laten zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik vind het ook leuk. Vooral moeder Baumgard vind ik altijd zo rustig en relaxt blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vind het ontzettend leuk om naar te kijken. Hoewel ik de Baumgards af en toe een beetje vreemd vind. Pubergedrag zie je inderdaad niet voorbij komen. Een beetje realistischer zou wel mogen, of hebben deze kinderen echt geen vriendjes en vriendinnetjes...
    Het financiële aspect zou ik ook wel heel interessant vinden. Hoe doe je dat met 12 of 13 kinderen? Hoe ziet het huishoudboekje eruit? Ongetwijfeld zal deze serie ze ook wat opleveren, qua geld of reisjes of producten, wat hun goed recht is natuurlijk. Ik vraag me dus oprecht af hoe ze de reis naar Suriname bekostigd hebben, of de nieuwe keuken van vorig seizoen. Hebben ze dit bij elkaar gespaard? Zo ja, heel knap en ben ik zeer benieuwd hoe lang ze daar mee bezig geweest zijn. Als ze hierin gesponsord zijn, vind ik het ook prima. Ik bedoel dit niet om een oordeel over ze te vellen. Maar meer mijn eigen nieuwsgierigheid van hoe het er financieel aan toe gaat in zo'n groot gezin.
    Ik kan me er niets bij voorstellen om zoveel kinderen te willen. Wij hebben er 3 (jong gekregen, dus tijd genoeg om zo'n groot gezin te krijgen) maar voor mij is dit 'genoeg'. Maar ik vind het heerlijk om naar te kijken. Hoe zouden hun buren het vinden?? Ik maak me al wel eens zorgen over het geluid wat die 3 van mij maken...

    Groetjes, Immy

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ja erg leuk en het valt ons steeds weer op hoe betrokken de vaders zijn bij hun gezinnen. Natuurlijk zie je niet alles maar ik denk dat de kinderen elkaar behoorlijk corrigeren, dat was zelfs al zo bij mijn 4 kinders. Moeder Baumgard bakt heel veel Surinaamse lekkernijen en verkoopt die op markten en vaker dan te zien is op TV . Ik hoorde daar iets zeggen in de serie. En gelukkig voor hen is er nog kindertoeslag alhoowel ik geen idee heb hoe hoog die is.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wij hebben er bewust voor gekozen om een klein gezin te hebben en hebben 2 kinderen. We vinden dat, als je kinderen op de wereld zet, je ook naar 'later' moet kijken. Net omdat wij maar twee kinderen hadden, konden wij voor hen alletwee de studiekosten betalen en hen nog een mooie spaarboek meegeven eens ze zelfstandig gingen wonen. Ik kan ook zeggen dat ik, als TBM, tijd had voor onze kinderen en er altijd was voor hen. In dergelijke grote gezinnen is het volgens mij onmogelijk om de kinderen allemaal de nodige aandacht te geven en om de kinderen alle kansen die ze in het leven verdienen te kunnen bieden : hobby's uitoefenen, studeren op kosten van ouders..... In die series komen wellicht enkel de 'mooie' momenten van zo'n groot gezin aan bod maar ik denk dat het er achter de schermen wel heel anders aan toe gaat.
    Vroeger bestonden ook heel grote gezinnen maar de kinderen begonnen naar fabriek te gaan eens ze veertien waren. Het waren de uitzonderingen die eens niet meer schoolplichtig mochten verderstuderen aan vakschool, hogeschool of unief. Universiteit en hogeschool was dan ook meestal nog enkel weggelegd voor kinderen van rijke mensen. In 'deze' tijd vind ik het absoluut niet verantwoord om zoveel kinderen op de wereld te zetten

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Het is maar net waar je genoegen mee neemt: ik denk dat er veel in de plaats komt in niet-materiele zin, dat erg veel problemen voorkomt die er ontstaan waar kinderen veel teveel aandacht (fixatie) en spullen krijgen. Er ontstaat samenhang en echtheid, oefening ook met het echte leven en waardering voor 'kleine' (wat is 'klein'?) dingen. Er is relativering. De nadruk komt automatisch te liggen op andere zaken dan het materiële en er wordt samen opgelost.
    Ik vind het woord 'onverantwoord' dan ook echt kwetsend naar die gezinnen toe. Het gaat niet alleen om spullen en aandacht is er ook van broers en zussen. Het komt de ontwikkeling op vele punten zo ten goede! Dus nee, 'onverantwoord' is het zeker niet als je er zo bewust voor kiest en er zo mee omgaat als beide ouders doen. Petje af en ga zo door zou ik zeggen, voor wat betreft jullie instelling!
    Wel vind ik in het gezin Deijs dat de moeder meer geholpen mag worden en vandaaruit waardering moet krijgen, zeker als ze op vakantie zijn!
    Maar ik zie in beide gezinnen dat er een vorm van geluk is die ik maar weinig bespeur bij gezinnen waar het materiele er in overvloe is en zelfs ook de mogelijkheden om van alles aan hobby's uit te kunnen oefenen. Geluk ligt in de eerste instantie binnenshuis!

    Annette S.

    BeantwoordenVerwijderen